تصویب قرارداد الحاق ایران به سازمان یونسکو در پاریس توسط مجلس شورای ملی (1327ش)
سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، پس از پایان جنگ جهانی دوم در پاریس با حضور نمایندگان 43 کشور تاسیس شد. یونسکو علاوه بر توجه به امور علمی، تربیتی و فرهنگی کشورهای عضو، به مرمت خسارات فرهنگی ناشی از جنگ و نیز کوشش در راستای گسترش صلح و رفع سوء تفاهمات بینالمللی میپردازد. از این رو، دولت ایران در 30 اردیبهشت ماه سال 1325 ش، قبول اساسنامه یونسکو را در هیئت وزیران به تصویب رساند. در نهایت قرارداد الحاق ایران به این سازمان در نیمه تیرماه سال 1327 ش از تصویب مجلس شورای ملی گذشت و کمیسیون مزبور، فعالیت رسمی خود را شروع کرد. تالیف و چاپ کتاب ایران به زبان انگلیسی، شناسایی و معرفی ارزشهای فرهنگی ایران برای دیگر کشورها و حفظ میراث فرهنگی کشور و دیگر فعالیتهای فرهنگی، از جمله کارهای این کمیسیون به شمار میرفت.
انشاء الله که بتوانیم با کمک یکدیگر برای تبلیغ هر چه بیشتر فرهنگ غنی ایران زمین به دنیا موفق باشیم .
در ضمن نظرتان راجع به چند زبانه کردن وبلاگم چیست ؟
امروز نیز مانند سایر روزها خالی از رویدادهای مهم فرهنگی نیست .
روز قلم به نظر بنده نسبت به بقیه آنها اولویت دارد . به همین مناسبت از شما عزیزان دعوت به عمل می آید تا اگر متنی به قلم خودتان دارید و اگر علاقه داشتید و افتخار دادید در قسمت نظرات برایم درج کنید یا حداقل لینک آن را بگذارید . در ضمن خودم هم اگر خدا قبول کند چند سالی است که در این زمینه فعالیت می کنم و ان شا الله در آینده برایتان از متن های خودم قرار می دهم .
دومین رویداد مهم امروز به نظرم ثبت مجموعه تاریخی تخت سلیمان در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسکو (1382 ش)
که مختصری راجع به آن می توانید در لینک بالا بخوانید .
یک سوال : چنین مجموعه ای با قدمت 3000 ساله چرا باید در سال 1382 در یونسکو ثبت شود ؟ درد فرهنگ این کشور این است که امثال این بسیارند . این نشانه بی توجهی است وگر نه این آثار ثبت شوند یا نه خیلی هم فرقی ندارد اما چرا باید اینقدر دیر نسبت به این کار اقدام شود ؟ مثلا ردیف موسیقی اصیل ایرانی نیز همین چند سال پیش ثبت شد و متاسفانه بنده در آثار موسیقیدانان خارجی مثلا یانی می شنیدم که از ردیف موسیقی ایرانی در آثارشان استفاده میکنند و چون خیلی ها نمی دانند که این ایرانی است فکر می کنند که از ابتکارات خود فرد یا مربوط به کشوری غیر از ایران است . و هیچ دردی برای فرهنگ بد تر از این نیست که آثار فرهنگی یک کشور به عمد یا سهو به سرقت روند یا از آنها سوء استفاده شود !!!
و رویداد مهم دیگر درگذشت خطاط بزرگ میرزا طاهر خوشنویس است .
امیدوارم حداقل این سخنان به گوش یک مسئول فرهنگی برسد که امثال این تکرار نشود و گر نه گفتن اینها به جز سر درد گرفتن فایده دیگری ندارد!!!
